เมื่อฉันเริ่มเข้าใจ

ให้พวกเราทั้งหลายเอาทานประดับจิต เอาศีลประดับจิต เอาภาวนาประดับจิต เอาสมถกรรมฐานประดับจิต เอาวิปัสสนากรรมฐานประดับจิต แล้วให้พากันบำเพ็ญศีล สมาธิ ปัญญาให้ประดับจิต ถ้าจิตของเราดี ไม่ต้องสงสัยว่าจะไปไหนไปสู่สุคติแน่นอน ตามฐานะตามกำลังของวัตรปฏิบัตินั่นแหละมีคำกลอนบทหนึ่งท่านผู้รู้ได้กล่าวไว้ว่า มาถึงวัดเห็นดินและต้นไม้ยังมิได้ถึงวัดจริงตามคำขานคนถึงวัดต้องเห็นธรรมสัมมาญาณเพ่งสังขารจนแจ้งชัดถึงวัดจริงอย่ามัวแต่ไปวัดโน้นวัดนี้ ทำบุญวัดนั้นวัดนี้ เที่ยววัดโน้นวัดนี้ซะเพลิน จนลืมวัดของพระพุทธเจ้าไปซะล่ะ ไม่ใช่ไปวัดกันที่อื่น วัดกันที่หน้าตา วัดกันที่ฐานะ มันเป็น วัดของกิเลส

ตัณหา วัดเพื่อชิงดีชิงเด่นกัน อิจฉาริษยากัน ใส่ร้ายป้ายสีกัน แต่วัดของพระพุทธเจ้า คือ การวัดจิตวัดใจตนเอง เอาความดีมาล้างความชั่ว เอาความเมตตามาล้างความอิจฉาริษยา เอาสติปัญญามาล้างความไม่รู้ในความเป็นมนุษย์ของตนเอง เพราะฉะนั้น อยู่ที่ไหนก็ขอให้มีวัดของพระพุทธเจ้ามาไว้ในใจ เราจะได้เข้าถึงคุณงามความดี เข้าถึงคำว่า วัดจะได้เป็นพุทธศาสนิกชนที่แท้จริงของพระพุทธศาสนากันเสียทีรู้อื่น หมื่นแสนยังไม่แม้นเท่ารู้ตนรู้อื่น หมื่นล้านยังไม่พ้นพาลเหมือนดีตนชนะอื่น หมื่นโกฏิยังไม่พ้นโทษเหมือนชนะตนรู้ตนดี ตนชนะตน นั้นยอมคนผู้ชนะดี พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ